Alhoewel we gewoonlijk op ‘zijn alleentjes’ reizen lieten we ons door het aanbod van Starling/Landschap verleiden om Exmoor te bezoeken met een 10-tal medereizigers (Carine, Hendrik, Martine, Guido, Regine, Christian, Denise, Patrick, Hilde, Kris) en begeleid door Sandy en Hans, die de streek op hun duimpje kennen. Op de ultra-vroege morgenafspraak op de carpool maakten we wat schichtig kennis met onze medereizigers. Niettegenstaande het vroege uur leek iedereen alvast in prima stemming. Twee busjes, met Sandy en Hans aan het stuur, starten stipt op tijd richting kust want de weg is lang…. de reis zal ons via Duinkerken, Dover, de zuidelijke ring rond Londen, Stonehenge… richting de zuidwestelijk hoek van Engeland, naar het dorp Lynton in Exmoor brengen. Daar verblijven we in een gezellige B&B in het centrum van het mooie dorp Lynton, middenin het Exmoor National Park.

Tijdens het eerste diner in het lokale Royal Crown Hotel blijkt algauw dat Lynton deze week best rekening houdt met de aanwezigheid van deze groep Belgians. De vrolijkheid druipt ervan af en de leuke verhalen en anekdotes vliegen in het rond. Meer dan enkele reisgenoten, om Guido, Denise, Rik, Christian, … niet te noemen, hebben een niet te kloppen sense of humor en zijn ook niet op hun tong gevallen. Dat zit goed dus! Gelukkig dat levendigheid in Engelse restaurants doorgaans wel geapprecieerd en getolereerd wordt, ’t zal nodig blijken! 😂

Om het vlees in de kuip te testen heeft Hans voor de eerste wandeldag een gevarieerd circuit uitgewerkt met flinke uitdagingen ingebouwd. De scherpe klim door de heide vanaf de vuurtoren gecombineerd met een indrukwekkende zijdelingse afgrond tot in de oceaan wordt door iedereen vlot verwerkt. Niemand maakt gebruik van de beschikbare bypass. De stelling dat ‘schrik een overbodige/onnodige emotie is’ wordt spontaan toegepast. Iedereen is min of meer geoefend wandelaar en we acteren op ongeveer hetzelfde niveau. Alweer een meevaller! Na een finale, stevige kuitenbijter eindigen we aan een heidegebied. My God wat is het hier mooi met die bloeiende heide aan de rand van de Atlantische Oceaan of eigenlijk de Baai van Bristol.

De tweede wandeldag levert een schitterend maar wel uitdagend parcours door het Exmoor binnenland. Behoorlijk wat hoogtemeters zijn ingebouwd, goed voor lichaam en geest! Hans en Sandy vergasten ons regelmatig op interessante weetjes over fauna en flora van de streek. We wandelen een deel van het beroemde South West Coast Path. We eindigen in Lynmouth, het op zeeniveau 500 voet lager gelegen zusterdorp van Lynton. De serieuse klim terug naar Lynton wordt ons bespaard door gebruik te maken van de oude maar nog steeds actuele Lynmouth & Lynton Cliff Railway. Het treintje is ‘water-powered’, een antiek maar ingenieus ontwerp uit de Victoriaanse tijd. Het hijst de passagiers spectaculair zowat 500 voet naar het centrum Lynton dorp. Zo blijft er aangekomen in de B&B nog net genoeg tijd over voor een deugddoende douche voor het diner.

Op dag 3 worden fotografie-helden uitgenodigd door Sandy voor een ochtend shoot. Het vroege 5u afspraakuur verleidt slechts 3 fotografen (Guido, Martine, ikzelf). Het is nog donker en Sandy brengt ons naar een Hill in de buurt. Ze weet dat hier een groepje, authentieke, wilde Exmoor pony’s overnacht. ’s Morgens migreren ze door de heide naar lager gelegen gebieden, een buitenkans om ze in een mooie omgeving op pixels te zetten. Hoewel ik absoluut geen ochtendmens ben hou ik wel van die sacrale sunrise-sfeer, de gedempte fotografiegesprekken, het geluidloos zoeken naar een geschikte shoot-plaats en de weidse stilte in de mooie natuur. Alle fotografie sensors op scherp! Een echte zonsopkomst laat het echter afweten vandaag maar het zachte, benevelde ochtendlicht geeft een prachtige gloed aan de uitgestrekte heide op Countisbury Hill, de kleuren exploderen werkelijk.

Het duurt vooraleer er beweging komt van de pony’s zodat we Sandy bezorgd interpelleren of ze misschien… niet uitgeweken kunnen zijn of zoiets…! Zelfzekere Sandy wuift alle twijfels weg en inderdaad plots zijn ze daar. De eerste gedempte klikken van fotografieapparatuur zijn hoorbaar op de heide. Meestal grazen de pony’s, slechts af en toe controleren ze hun omgeving en de bewegingen van die rare fotografen die zo vroeg op de heide ronddolen. Het is behoorlijk moeilijk om alle elementen van een perfect shot te combineren maar enkele van de resultaten geven toch voldoening. Het zijn de mooiste foto’s van mijn Exmoor reeks, vind ik.

Dank Sandy voor het delen van uw kennis over dit heilige fotografie-plaatsje! We dagen net op tijd op voor het ontbijt. De andere reisgenoten tonen zich nog met slapende oogjes terwijl wij met klaarwakkere, adrenaline-blik op het toneel verschijnen met sterke verhalen over galopperende pony’s op de heide en de schitterende wereld-foto’s die we ervan maakten…

Eén van de peesjes in Regine’s knie vertoont pijnlijke trekken vooral bij het afdalen. Omdat er in het geplande parcours nogal wat geklommen en dus ook afgedaald moet worden vandaag gaan Regine en Christian zich een dag beperken tot het verkennen van de Lynton omgeving, ook best interessant overigens! De geplande wandeltocht voorziet een mix van hoge paden met uitzicht over de oceaan en de spectaculaire heuvelachtige Exmoor kust. Een geschikte dosis mist zorgt voor een feeërieke sfeer over deze prachtige kustlijn. Om dan later helemaal af te dalen naar een haast exotisch klein strandje. Het zopas teruggetrokken tij laat een weelde van mooie zeediertjes achter op het strand. Hans ontdekt zelfs een opengebloeide anemoon in volle ornaat. Om nog te zwijgen van de sensuele waterval die het strand siert. Voer voor de fotografen onder ons natuurijk! De terugweg gaat over een schitterend hoog kustpad, de begroeiing en omgeving is werkelijk oogverblindend. Een concluderende grote pint Carlsberg Lager in een locale pub sluit deze prachtige wandeldag af. Een heerlijke douche voor het diner lukt nog net!

Het diner gaat in één van de betere restaurants van Lynton vandaag. Klein maar gezellig and good food! Midden tijdens het oppeuzelen van het heerlijke hoofdgerecht met lamsvlees valt alle licht uit in het restaurant. De intensieve tot luidruchtige conversaties, niet in het minst aan onze tafel, vallen volledig stil. Een indrukwekkende stilte valt in het restaurant. Het schuldige electriciteitsbord bevindt zich vlak aan onze tafel. Alle ogen zijn gericht op de restauranteigenaar die zenuwachtig de klus probeert te klaren… zonder succes evenwel. Ik suggereer nog even voorzichtig om enkele kaarsen te laten aanrukken maar die doen dan het brandalarm weer geen goed. Aan een backup is hier niet echt nagedacht blijkbaar. Zo eindigt dit schitterend diner een beetje in mineur en in het duister. De plezierige commentaren van de groep zijn er niet minder om…. 🙂

De farmaceutische reisapotheken van de groep worden gescreend op middelen om de weerbarstige pees van Regine een lesje te leren. Het blijkt goed te lukken… Regine is weer helemaal mee voor de tocht vandaag. Een relatief kort doch, zoals steeds, behoorlijk uitdagend parcours. Het gaat onder andere via Winsford Hill. De Hill is flink in mist gehuld maar tussen de mistvlagen door geeft hij wel prachtige mistige uitzichten op de omliggende omgeving prijs. Ook laat een stel wilde Exmoor pony’s vlakbij zich vlot fotograferen. Mooi zo! De foto van ‘de bananen-eters’ is hier gemaakt. Carine en Regine spelen voor aap en poseren voor dit schitterende shot met een kwinkslag. Een paar schitterende panorama’s van het strand van Porlock dienen zich aan. Hans kondigt aan dat we nu jawel, afdalen naar het strand van Porlock Marsh en de harbour (Thx Chris). Het merkwaardige strand is het resultaat van een dijkbreuk die zich jaren geleden hier afspeelde. Een behoorlijk groot gebied werd overspoeld met zout zeewater. Alle bomen stierven maar bleven geconserveerd achter in het landschap. Merkwaardig! Het gaat heuvel op en af. Het pad brengt ons uiteindelijk via het trail van mountainbiker Ted naar het eindpunt. De memorial op een mooie boom langs het pad vermeldt ‘Ted’s Trail – Always In Our Hearts 1939-2018′. Ontroerend! Denise verenigt zich met de boom en wispert zacht mooie afscheidswoorden. Hoewel nipt, is er alweer tijd genoeg voor een verfrissende douche voor het diner. Als dat niet goed geregeld is, zeg!

De laatste wandeldag wordt ook onze ‘longest day’ want er staan een 20-tal km’s geprogrammeerd. Op onze weg ontmoeten we de ‘oudste boom’ van Exmoor, weliswaar na een flinke klim door een prachtig bos. Nu op weg naar de ‘hoogste heuvel’ van Exmoor, Dunkery Hill. Alle superlatieven staan op het programma vandaag. De klim naar Dunkery Hill voert langs uitgestrekte weilanden waarop in de verte edelherten en reeën flaneren. De finale klim is een kuitenbijter maar de beloning is een weids zicht over de immense heidelandschappen van Exmoor. Het hoogste punt is gemarkeerd door ‘The National Trust for places of Historic Interest or Natural Beauty’. Met een flink tempo dalen we, via een smal pad door de heidevelden, af van Dunkery Hill. ’t Is goed en mooi geweest!

Het laatste Exmoor diner gaat in het excellente restaurant van het vertrouwde Royal Crown Hotel in Lynton, waar we ondertussen al enige bekendheid hebben verworven. Ook het personeel van het restaurant heeft zin voor humor en is niet op zijn tong gevallen, dat matcht dus goed met onze groep.

We nemen afscheid van de B&B eigenaars Maria en Clive en hun poezen. Ze hebben ons werkelijk fantastisch ondersteund bij ons Exmoor-avontuur met gezellige kamers, schitterende ontbijten en lunch pakketten. Om nog te zwijgen over hun vriendelijkheid en algemene positieve vibe.

Sandy en Hans willen ons op de terugweg nog Stonehenge laten zien waar we vlakbij passeren. Hoewel druk is het bezoek wel Engels-efficient georganiseerd en de drukte wordt nooit vervelend. De foto met de gele toevoerlijn suggereert dat de Stonehenge-mystiek er toch van buitenaf wordt toegeleverd. (graptje) We overnachten dichtbij de ferry-terminal van Folkestone. Hans en Sandy hebben ’s morgens nog een mooie wandeling op de Dover krijtrotsen voorzien. Schitterend! Wat hebben we ons goed geamuseerd zeg! De stevige wandelingen, de mooie natuur, de fantastische groep, de perfecte begeleiding.

Dank Sandy, Hans en Starling, Landschap voor opzet, organisatie en de maximale inzet om hier iets moois van te maken voor ons. 🥰❤️