Na het betere GR werk van Vlaamse bodem(GR512, SGR Hageland, GR561, GR564, GR565) in deze door corona beperkte tijden, waren we toe aan een nieuwe uitdaging: het buitenland 🙂 … al is het unfair om Land van Herve 100m in Waals territorium buitenland te noemen maar het voelt wel zo wat aan eigenlijk. Het voorspelde weer is, op 16 mei 2021, alvast puur Belgisch: zwaar bewolkt met hevige regenbuien. Uitstel was niet mogelijk dus perfecte timimg om de stelling “er bestaat geen slecht wandelweer, alleen slecht geklede wandelaars” uit te testen tijdens deze vierdaagse uitstap. Gewapend met extra regenkleding willen we een flink stuk van GRP563 bewandelen. Onze eerste etappe start in het mooie Eupen.

We hebben onze auto achtergelaten aan Astenet Bahnhof en TEC bus 396 richting Eupen genomen. Onze eerste TEC ervaring is spannend. De verse MOBIB kaart waarop ik ritten heb geladen maakt rare geluiden aan de automaat. De chauffeur, bezorgd om vertraging op zijn rijtijden, zegt dat het al goed is. Ik zal er nooit in slagen de TECbus automaat te vertellen dat we met twee reizen in plaats van alleen, soit… De 24,7km etappe die we gepland hebben wordt nog wel verlengd met de, weliswaar, mooie wandeling door Eupen-city richting het startpunt aan de Jugendherberg. Nu met genietende spoed richting Bellmerin en Hasenell in het Osthertogenwald. Wat is het mooi hier in het buitenland zeg! In Bovendriesche komen we uit das wald gestormd en gaan we rechtsaf richting Raeren. De Saint Nicolas kerk uit 1729 is van ver een schitterend richtpunt, ze wordt steeds groter. We hebben er dan al dikke 11km opzitten en we lunchen in het vriendelijke dorp dat een rijke geschiedenis heeft en eigenlijk het centrum is van Duitstalig Belgie. Van oude kerken hebben ze hier wel verstand. De Saint Jean Baptiste kerk van Eynatten dateert van 1440 en werd gereconstrueerd in 1707, indrukwekkend! Na Eynatten ontmoeten we een eerste maal La Gueule (de Geul, die Gohl,..). De rivier van de streek eigenlijk die in Sippenaeken de Nederlandse grens oversteekt om uiteindelijk in de Maas (la Meuse) op te gaan.

We evolueren nu richting Schallenberg om uiteindelijk aan Astenet Kapelle te arriveren, het einde van de etappe. Nu alleen onze auto nog collecteren. Als we hem bereiken zit er een papiertje onder de ruitenwisser. De bewoner van huis vindt het niet leuk dat we daar parkeren. Ik leg in mijn beste Duits uit dat we ons daar, vroeg in de morgen, niet van bewust waren. De bewoners zijn vriendelijk, zoals alle mensen hier, verscheuren het kwaaie briefje en verwachten ons niet direct terug. Zo kan zijn camper terug zijn geëigende plaats innemen. Eind goed al goed! Onze teller klokt af op 28km vandaag. Flink gewandeld!

Zoals elke moderne corona-burger heeft Kris de tweede dag een Zoom meeting bij te wonen dus blijft ze alleen achter in ons Plombière appartementje met de WIFI. Fotograaf Paul gaat alleen op pad en kan nu ook eens zijn tijd nemen om foto’s te maken, zoals dat hoort. Ik ga op zoek naar de beroemde zinkviooltjes van Plombière. Bewonderenswaardige bloempjes die erin slagen om de met cadmium, lood en zink vervuilde grond, van de mijnactiviteiten hier tot 1922, te weerstaan en vrolijk te bloeien in pracht en praal. Een capaciteit die alleen zij en enkele andere planten bezitten. Al de rest gaat er gewoon morsdood. Ook de imposante spoorwegbrug van Moresnet trekt mijn fotografische aandacht. Ik wandel een 12-tal km bij elkaar.

De derde dag laten we de auto achter aan Plombière Eglise en nemen we TEC bus 710 naar Kelmis BBL, een rechtstreekse rit van een 20 tal minuten. Om het 5km verdere Astenet Kapelle, onze vorige stop, te bereiken moeten we een uur wachten op een TEC bus. We besluiten om de GR etappe richting Plombière te starten in Kelmis La Calamine. Het gaat via Moresnet en zijn beroemde spoorwegbrug die nog altijd een belangrijke schakel is in de verbinding tussen de Antwerpse haven en het Duitse industriële Ruhrgebied. De brug werd in WO1 gebouwd door Russische gevangenen van de Duitsers en speelde ook in WO2 een belangrijke rol.

In het schitterende Bois de Preuss moeten we alle regenweerkledij bovenhalen om niet druipnat bij het drielandenpunt (trois frontières) te arriveren. Even moeten we daar onze adem inhouden want velen, vooral Nederlanders, bezoeken deze plaats en zelfs bekoeld door het regenweer is het aardig druk hier aan de hoge uitkijktoren. Voor de Nederlanders is dit ook het hoogste punt van Nederland, een extra troef natuurlijk. Geef ons maar het Bois de Preuss! Hoewel we tot nu toe steeds wegliepen van onze bestemming gaat de koers nu toch richting Plombière. In een wijde boog dalen we om Gemmenich en Roerberg heen en bereiken we het unieke natuurgebied van Plombière met zijn beroemde viooltjes op de giftige bodem, waar we met plezier nog eens doorwandelen. De dagteller duidt toch alweer 20km aan.

Op dag vier willen we, vanuit Plombière, Aubel bereiken. De TEC bus verbinding tussen de twee locaties is echter zo goed als onbestaande… op één (school)bus na. Ik rijd dus ’s morgens vroeg de auto naar Aubel, Place Victoire en neem daar samen met alle schoolkinderen de unieke TEC bus 139 om 7u48. Effe opletten want het regent daar TEC139 bussen in alle richtingen om die tijd. Alleen de TEC139 bus naar Welkenraedt is de juiste en die stopt netjes ook in Plombière. We wandelen vanuit onze home-locatie een alternatieve route naar Sippenaeken aan de grens met Nederland. Een charmant en vooral rustig dorp. Hier pikken we de GR route terug op en stijgen we naar het Bois de Beusdal waardoor een servitude publique de passage loopt tegen de zin van de eigenaar van de bois. Niks van aantrekken en doorwandelen is de boodschap en zo geschiede. Bij verlaten van het bos dalen we door een prachtig landschap af naar Homburg. In Homburg voert een RAVel richting Aubel. De RAVel is gelukkig breed en ook wandelaars zijn er welkom. Door de intensieve mijnbouw activiteiten van weleer waren er vele spoorwegen in de buurt hier die nu omgezet zijn/worden in vriendelijke RAVell’s. Het duurt niet te lang want de GR route ontspoort en gaat langs het mooie Chateau Berlieren parallel door het mooie landschap tot aan Carrefour N608. Een mooie landelijke route gaat nu steevast richting Aubel waarvan de kerk van mijlenver als richtpunt kan dienen. Het mooie Aubel is de siroopstad van Belgie. De fameuse “Sirop de Liège” wordt hier in Aubel gemaakt en dus niet in Liège.

We verlaten de streek de volgende dag niet zonder de Abbaye de Val-Dieu aan te doen. Hun nieuw ontwikkelde fruitige versie van Val-Dieu kopen we in. Het is een wat zoete versie die doet denken aan Brusselse Kriek. In Herve gaan we nog langs in de kaaswinkel om enkele versies van de Herve kaas te kopen, Natuurlijk de welriekende “Picant” en de “Douce” maar ook een versie van in bier gerijpte Herve en een geitenkaas. Heerlijk voor de mens!

Niettegenstaande het weinig belovende weer was het een succesvolle uitstap. Op naar een volgende.

Dank aan Guido(Guidowke), Davy en anderen voor de nuttige informatie over wel en wee van GRP563! Natuurlijk ook Grote Routepaden Wallonië voor de prachtige route en de feilloze wegmarkeringen!